maandag 25 februari 2013

februari 2013


Inmiddels is het nu bijna 2maanden bekend dat we de grote uitdaging aan gaan. Isa en Lars zijn ondertussenmin of meer aan het idee gewend geraakt en beginnen heel langzaam aan wat meerenthousiasme te tonen. Ik vermoed dat het nog wel enige tijd zal duren voordatze het idee echt zullen omarmen, maar nu het uur van de waarheid steedsdichterbij komt, worden ze er wel wat rustiger in. Ze zijn al volop bezig methun engelse lessen, dus de tijd van zaken in het engels bespreken is voor onsvoorbij…

De voorbereidingen zijn(voornamelijk op papier) al in volle gang. Aan mij de taak om dit te coƶrdinerenomdat Ronald nog steeds volop in zijn projecten zit. Als je het papierwerk zietwat erbij komt kijken... ook de vragenlijsten voor de Visumaanvraag zijn nietmisselijk! Ik ben blij dat mijn Engels nog enigszins op niveau is. We gaan vooreen zgn. L1 visum. Dit geeft namelijk ook mij de mogelijkheid om eventueel tekunnen gaan werken of vrijwilligers werk te doen. (Al denk ik dat ikvoornamelijk taxichauffeur voor de kinderen zal fungeren ;-).
 
De richtdatum is ook bekenden deze week zullen de vliegtickets worden gereserveerd.... spannend!Vooralsnog gaan we uit van het eerste weekend van de meivakantie, dus 27 of 28april. Ik sta er maar niet teveel bij stil wat er allemaal nog moet gebeuren in de komende 10 weken......



december 2012

December 2012

Inmidels zijn we 1,5 maand verder en begint het duidelijk te worden wat het bedrijf met Ronald wil. Dit sluit goed aan bij zijn eigen wensen en toekomstbeeld. De volgende stap is dan ook de voorwaarden gaan bespreken…. Langzaam maar zeker begint het steeds dichterbij te komen.. wie weet zijn we over 6 maanden al weg… spannend hoor! De kindjes weten nog van niets, dat lijkt ons nog even zo verstandig, pas als we definitief weten hoe, wat en wanneer gaan we hen erbij betrekken. Ik ben zo benieuwd naar hun reactie! Ook wel een beetje bang, want zij kunnen nog niet overzien wat het voor hen zal betekenen, een vreemd land, vreemde taal, nieuwe vriendjes en vriendinnetjes moeten maken. Maar ook toch weer een ervaring die ze de rest van hun leven bij zich zullen dragen, waar als ik naar mijn eigen ervaring kijk, ik heel erg blij mee ben! En wat natuurlijk ook zal helpen, is dat Ronald veel meer thuis zal zijn en we meer als gezin samen zullen zijn, na veel jaren van reizen door Ronald. To be continued….

oktober 2012


oktober 2012

Tijd om onze spannende plannen maar eens vast te gaan leggen op papier, of nou ja, digitaal papier dan. Ja zoals het er nu uit ziet wordt de kans steeds groter dat ons gezin een paar jaar op avontuur gaan naar de andere kant van de oceaan. Naar het land van de onbegrensde mogelijkheden, Amerika! We zijn gevraagd om voor het werk van Ronald een paar jaar naar Houston te gaan. Afgelopen mei kwam de vraag voor het eerst of wij er als gezin voor open stonden. Heel voorzichtig hebben we het daar samen eens over gehad. Om daar een goede beslissing over te kunnen nemen, ben ik afgelopen september met Ronald mee geweest om Houston eens te ervaren. Een leuke trip, waarbij ik een gevoel heb gekregen bij het enorm grote Houston (dan is Goes echt maar een gehucht..;-). De conclusie van de trip was toch wel dat ik een goed gevoel erbij heb gekregen en we er dus positief tegenover staan, mits natuurlijk alle randvoorwaarden kloppen....