Koffie leuten en dat soort dingen...

Nu de vakantie achter de rug is,( ok, de kids hebben nog 2 weken vakantie maar dit is voor mij dus extra hard werken… Ik tel de dagen dat ze weer naar school mogen!), het huis inmiddels als thuis voelt en de verhuisdozen verdwenen, tijd om het sociale leven op te pakken.

Houston is de thuisbasis voor veel (olie gerelateerde) bedrijven. Het aantal expats dat hier woont en werkt is dan ook enorm. De diversiteit aan nationaliteiten is geweldig! Zo stond Lars vanochtend op het voetbalveld met jongens uit Amerika, Engeland, Bolivia, Venezuela en Colombia. En dan merk je dat het er niet toe doet welke taal je spreekt, de bal spreekt wel voor je! (en het fijnste is dat je kan aanmoedigen in je eigen taal, niemand die er iets van begrijpt, behalve je eigen zoon, die vervolgens een boos gebaar naar je maakt, dat dan oeps, wel weer universeel is….)

En toch, ondanks al die nationaliteiten, maak je toch het makkelijkste contact met je eigen taalgenoten. Niet dat de taal een barrière is, maar de Hollandse mentaliteit en gezelligheid, even bij iemand binnenwippen voor een bakkie koffie, is toch wel kenmerkend voor ons. Zo heb ik de afgelopen week aan de lopende band gezellige vrouwen met kids over de vloer gehad, uiteraard om te polsen wat voor soort mensen wij nou eigenlijk zijn en om te kunnen oordelen wiens huis er nou eigenlijk leuker / groter is… (en ok, wij hebben niet het grootste huis, maar toch zeker wel het leukste..;-) idem voor de mensen die er in wonen..). Nee, alle gekheid op een stokje, stuk voor stuk leuke meiden waar ik zeker vaker een bakkie koffie (of thee) mee zal doen! (of een wijntje, martini-tje of frozen m???) Het duizelde Ronald wel aan het eind van de week met alle namen en bijbehorende achtergrond info en ik geloof ook dat hij het allemaal wel prima vindt. (Al merkte hij wel op dat met al dat koffiedrinken, het huishouden er ook niet echt op vooruit gaat…. Ach laat ik het zo zeggen, gezelligheid kent geen tijd!). Gelukkig heb ik voor de komende 2 weken nog wat speelafspraken met vriendjes en vriendinnetjes gemaakt en zijn de meesten nu terug van vakantie, dus hoef ik me wat minder zorgen te maken over het entertainen van de kids en misschien heb ik dan iets meer tijd voor het huishouden…, ok, ik zeg misschien  ….

Over de kids gesproken. Inmiddels is Lars begonnen met voetballen bij zijn nieuwe club. Het is nog een beetje wennen zowel voor hem als voor ons. Het niveau is lastig te vergelijken met dat in Kloetinge. Niet alleen de manier van voetballen is anders, er wordt hier volgens Lars meer ‘ge-ego-d’ (individueel voetbal in plaats van team) maar ja, hij moet ze ook nog leren kennen en zij hem, daarnaast zijn de omstandigheden ook compleet anders. Lars heeft dit weekend meegedaan aan een toernooi (er werd op 16 velden gespeeld…) waarbij hij midden op de middag bij 40gr Celcius een wedstrijd moest spelen. Niet alleen is het dan belachelijk warm, ook het veld is knoeperd hard. Na 15 minuten zagen we al dat dit hem niet zou worden. Ondanks dat er extra drinkpauzes werden ingelast, was dit toch echt te warm voor Lars en was hij er na 2x25 minuten gewoon ziek van. Het arme ventje zat er compleet door. Het toernooi werd gespeeld over 2 dagen en de 2e dag gelukkig op een voor de voetbal prettiger tijdstip, 8 uur ’s-Ochtends, maar helaas voor ons betekende dat dus de wekker om 06 uur op zondagochtend…. Lars was wat voorzichtig in aanvang bij deze wedstrijd, maar nadat hij door had dat het een stuk koeler was, liet hij zich weer van zijn beste kant zien en kwam hij grijnzend  na 2 goals en 4 assists het veld af. De competitie start hier over 2 weken, ik hoop voor hem dat de temperaturen dan iets prettiger zullen zijn…

Onze Mats is sinds de vakantie van de luiers af! Vraag me niet hoe dat is gelukt.., maar laat ik het zo zeggen: de aanhouder wint! Niet altijd is dat even gemakkelijk, want zoals jullie weten, zijn we hier in Houston veel onderweg en niet altijd heb je dan snel een wc binnen bereik… Dus heb ik het potje nu maar standaard in de auto liggen, zodat als de nood dan erg hoog is….

Isa begint langzaam ook haar draai te vinden. In het nieuwe schooljaar zitten er 7 nederlandse meiden in haar jaar en 1 nederlandse jongen (ach gossie, arme jongen ;-). 1 van de meiden woont zelfs bij ons om de hoek en heeft ze afgelopen week ontmoet. Volgende week heeft ze haar eerste slaapfeestje en meerdere speelafspraken.  Je snapt dat ze al zin heeft om weer naar school te gaan.

Ronald heeft zijn draai op het werk ook al helemaal gevonden. Z’n agenda raakt steeds voller, maar ik krijg de indruk dat hij lekker op zijn plek zit. De afgelopen week kon hij ook even gezellig een biertje drinken met wat collega’s die over waren gekomen uit Nederland.

Kortom, het gaat goed met de Goetheer5!
En verder:

-          nog 4 weken en dan komen opa en oma en Judith op bezoek, we zijn de dagen al aan het aftellen!

-          Nog 11 weken en dan komen een paar vriendinnetjes van mij gezellig shoppen

-          Nog 4,5 maand en dan komen we weer een frikandel speciaal halen!

Florida, the sunny state!

Met een heerlijk kopje thee, lekker achtergrond loungemuziekje, stukje chocola (onee, dat mag pas weer als de vakantiekilo’s eraf zijn), tijd om onze belevingen weer vast te leggen. Het was de bedoeling dit gisteren al te doen, maar helaas werd mijn tijd in beslag genomen door de heerlijke Amerikaanse administratie sores. Het bleek namelijk dat de meeste van de vooraf ingestelde automatische betalingen niet goed waren doorgekomen. Na een uur had ik 2 van de 5 rekeningen eindelijk betaald… ach ja, welkom weer in het werkelijke Amerikaanse leven…

Maar nee, eerst eens over onze heerlijke Florida vakantie. Ze noemen hier Florida ‘the sunny state’ omdat daar kennelijk de meeste zonne-uren gemeten worden. Eigenlijk zoals ons eigen vertrouwde Zeeland!

We zijn de vrijdag per vliegtuig (spirit air, een soort van budgetair ofzo) met een 2 uur durende vlucht naar Orlando gevlogen. Daar zou een auto voor ons klaar staan om ons naar onze eerste overnachting in Miami te brengen. Inmiddels kennen jullie de relatie tussen Ronald en auto’s wel. Je snapt natuurlijk dat de in het pakket gehuurde auto ‘het-net-niet-helemaal’ was… (ok, nee geintje, de auto was een prima middenklasser, maar met 5 personen en 5 koffers mogelijk toch wat aan de krappe kant om 2 weken Florida mee door te cruisen). Dus je snapt, ik werd met de kids even op het wachtbankje geparkeerd, zodat Ronald met opperhoofd van de autoverhuur de autovoorraad even langs kon gaan. Hoe hij het heeft geregeld weet ik niet, en of we straks nog een vette naheffing krijgen ..(hij zegt van niet).. maar we kregen een geweldige Jeep Grand Charokee onder onze kont.. (jaja, je leest het goed de auto die Ro net zelf heeft). Dus ja, je snapt het, daar paste het luxe verwende expat gezin natuurlijk makkelijk in. Inmiddels was het wel al wat later geworden, dus hup, op de cruisecontrol in 3,5 uur naar Miami.

In miami hadden we voor 1 nacht een kamer in een resort dat veel door zakenlui wordt gebruikt. Een super riante en luxe kamer, de kids gingen compleet uit hun dak… soooo mam, blijven we hier de hele vakantie???? Wooooow. Ik was op dat moment toch even bang dat de rest van de vakantie nog wel eens een beetje tegen kon vallen… Gelukkig was iedereen goed moe (behalve Mats natuurlijk: neeheee ik ga niet slapu!) en viel iedereen goed in slaap. De volgende ochtend, na een relaxt luxe ontbijtbuffetje, wederom op de cruise control richting de Florida Keys. Een enorm leuke trip waarbij we veel bootjes zowel op het water als op de weg zijn tegen gekomen. Omdat we wat vroeg aankwamen, kregen we van de receptie wat tips om te gaan lunchen. We belanden daarbij op een hele leuke plek aan het water waarbij het vakantiegevoel helemaal tot zijn recht kwam. Denk daarbij aan rietenoverkapping met verhoogd terras, beneden een zwembad met bar en ligbedden en de aanlegsteiger voor de bootjes. Zelfs nog een stukje zand met ligbedjes voor een strandgevoel. Je snapt dat we daar nog een paar keer naar terug geweest zijn.

Onze vakantie-partners-in-crime Marcel en Renate hadden de pech dat ze iets wat later de Keys op kwamen rijden en daardoor in de file terecht kwamen. Gelukkig waren zij al volledig in vakantiestemming na een week zand, zee, Miami en Orlando. Wat enorm fijn om hen weer te zien. Het gekke is dat je past beseft dat je mensen mist als je ze weer ziet. Ik had dat ook met Dike en Dook. We zijn natuurlijk nog zo bezig met het op poten zetten van ons leven in Houston, dat je niet zo stil staat bij het gemis. Gelukkig ook maar, want anders denk ik dat het we het onszelf een stuk moeilijker maken.

De eerste avond werd meteen de ‘bol-competitie’ opgestart, een soort van boerenbridge, een aantal van jullie weten hoe dat spel gaat. Met Marcel & Renate hebben we dit voor het eerst op wintersport gespeeld, en het ontbrak ook nu weer niet aan strijdlust! (ik laat in het midden wie er uiteindelijk aan het eind van de week winnaar was… maar het was spannend tot de laatste avond, niemand wilde namelijk door zijn eigen kind de volgende ochtend ‘lozer’! worden genoemd…;-).

Ons kleinschalige resort op de Keys was een waar paradijsje. Tranquility bay, de naam zegt het al. Doordat we een volledig huisje hadden, inclusief keuken, grote woonkamer en veranda, 3 slaapkamers en 2 badkamers, maar met hotel service van house-keeping, hadden we de ruimte èn de luxe. Ook de kleinschalige opzet gaf de kinderen de vrijheid hun eigen plan te trekken. (En konden de pappa’s en mamma’s de cocktails aan de strandbar uitproberen). Maar natuurlijk hebben we ook veel gezien, want het is natuurlijk niet dagelijks dat je op de wereldberoemde Keys zit. Zo hebben we een dag een bootje gehuurd, zodat we ons even als corcket & tubbs in Miami vice konden wanen… al waren wij nu dan wel degenen die door de waterpolitie werden aangehouden… tja, als je vaart met je duikvlag uit, dan vraag je er natuurlijk ook wel een beetje om… (maar ja, wisten wij veel dat dat een duikvlag was????). Soooo sorry officer! Gelukkig kwamen er met een waarschuwing vanaf…We hebben verder onze ogen uitgekeken naar de waanzinnige villa’s die daar aan het water liggen en maar hopen op een mooie sprong van een dolfijn… helaas, alleen Ronald heeft ze gezien, althans in het wild dan. We zijn namelijk ook naar het dolfijnen reservaat geweest. Wat zijn die dieren toch bijzonder. Isa, Lieke en Tijmen hebben ze zelfs nog geaaid! Volgens Isa zijn ze enorm zacht, nog zachter dan mensen. Ze vond het een onwijs gave ervaring. Natuurlijk zijn we ook naar het meest zuidelijke puntje van Amerika geweest, Key West. Wat een leuk plaatsje. De caribische invloeden kan je er goed in terugvinden, maar dan uiteraard wel met een Amerikaans sausje erover…..

De week vloog voorbij en we kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat we hier absoluut nog eens naar terug moeten gaan, maar dan zonder kids, het liefst als bejaarden, in een cabrio corvet of op een scooter….;-).

Na het afscheid van onze vakantiepartners, was onze volgende bestemming west Palm Beach, dit ligt op ongeveer 20 km van het luxueuze Palm Beach af, (dat is zelfs voor ons verwende expats, iets teveel van het goede). Wederom een kamer met z’n 5-en, maar dan helaas iets wat kleiner dan die van de eerste nacht in Miami… Voor de kids natuurlijk erg leuk, pas om half 10 naar bed, voor ons even wat anders, om half 10 het licht al uit en geen tv meer aan, om vervolgens de volgende ochtend heerlijk gezellig om half 7 naar Disney tv te kijken… je snapt dat ondanks het geweldige strand, we toch een dagje eerder naar Orlando zijn vertrokken, waarbij we er eerst voor gezorgd hebben dat we in dat hotel en afzonderlijke slaapkamer zouden hebben…. Maar natuurlijk niet voordat we Miami hadden bezocht. Het was wat warm, maar dat mocht de pret niet drukken, koffietje op het beroemde Oceans boulevard met uitzicht op de hyppies met hasies, de 50+ers met sixpacks en de rondborstige dames in kleine bikinitjes… daartussendoor natuurlijk de overduidelijke toeristen, in alle soorten en maten… en de vrolijke art deco panden. Absoluut een leuke stad en ook de kids vonden het leuk om iets te zien dat ze kenden van de tv.

Van het strand naar de stad Orlando. In een heerlijk hotel recht tegenover Seaworld. Het hotel had een erg leuk zwembad met waterspeeltuin. Onze waterrat Mats bleef er maar doorheen huppelen!  Dat onze kids inmiddels toch ook wel wat verwend zijn, bleek wel na de eerste nacht, want zowel Isa als Lars ‘vonden het hotel toch iets minder, want het bed lag echt niet lekker hoor mam!’. Verwende snotapen. Gelukkig was de kamer dusdanig groot, dat er een extra bed bijgezet kon worden, waarna de prins en prinses heerlijk hebben geslapen…

Uiteraard waren we naar Orlando gekomen voor het prachtige Seaworld. Marcel & Renate hadden ons al wat praktische tips gegeven, waardoor we bij de shows een goede plek hadden. Marcel had niet overdreven toen hij zei dat je als volwassene net zo hard meejuicht en klapt bij de shows als de kinderen. In 1 woord, fantastisch!  De dolfijnen maken er een echt feest van en de Orka’s zijn zo indrukwekkend! (Al vond Mats ze wat minder, die viel in slaap..). Het Disney resort, wat bijna de helft van Orlando in beslag neemt, hebben we maar gelaten voor wat het is, maar pas na een bezoek aan 's-werelds grootste Disney store.. tja en laat dan die onwijs schattige knuffels of super toffe posters maar eens liggen. Mochten we tijdens ons verblijf hier nog een keer een Disney park gaan bezoeken, kunnen we de Disney winkel links laten liggen ...;-).

Al met al een heerlijke vakantie, compleet anders dan een vakantie aan de spaanse costa, maar we hebben allemaal genoten. Toch moet ik ook eerlijk zeggen dat we het ook wel weer heel fijn terug te mogen naar ons ‘nieuwe’ thuis.