Ikku, Ikku, Ikku en de rest....

Eigenlijk wilde ik een keer een blog schrijven over Amerikanen en veiligheid, maar omdat ik mezelf vandaag heeeeeel erg zielig vond, omdat Ronald voor een vergadering heel even naar ‘huis’ mocht en daarom vandaag even koffie heeft gedronken met MIJN broertje, MIJN schoonfamilie (ok, het zijn zijn ouders en broer en zus.. maar toch) en zomaar MIJN vriendinnen heeft gesproken, vond ik dat ik deze blog wel over MIJ mocht hebben. Tja, zo zit het leven toch in elkaar, “het gaat toch om MIJ”?? Helaas hebben mijn kinderen deze mantra zelf uitgevonden en vinden ze alle 3 dat het leven gaat om ‘mij’. (En dan bedoel ik dus niet dat ze vinden dat hun leven om hun mamma draait…). Dus ja, weinig over mij te vertellen...

Wat ons vorige week enorm heeft bezig gehouden is de grote brand bij 'onze' brasserie. Zoveel fijne momenten hebben we daar de afgelopen jaren beleefd en ook absoluut voor ons een stukje thuis in Goes. We hopen dan ook voor de meiden van de Bras, dat we in de toekomst weer nieuwe fijne herinneringen daar kunnen gaan maken! Sterkte! Tot die tijd, zullen we het dan maar moeten doen met... tja, met wat kan je de Bras nou vergelijken??? Eigenlijk niets....

Nu we een aantal weken op gang zijn, begint het eerste enthousiasme van school al een beetje te verdwijnen. Zo zijn ze er inmiddels achter : ‘dat het weekend wel erg kort is hoor mam!’. Isa vindt ook met name dat ze ‘helemaal geen tijd meer voor mezelf over houdt!’, ja om wat te doen dan schat? ‘nou gewoon, te chillen!.. (vertaald: even op de bank voor de tv hangen en geen gezeur van broertjes of moeders aan mn hoofd…). Ergens heeft ze daar ook wel gelijk in, want ze vertrekken van huis om half 8 en stappen pas weer om kwart over 4 binnen. Op de dagen dat er nog gesport wordt na school heeft Lars precies 15 minuten om wat te eten en te drinken, zich om te kleden en in de auto te stappen om naar voetbaltraining te gaan. Isa heeft 3 dagen in de week dat ze dan om half 6 nog gaat trainen (zwemmen) bij de club en dan om kwart voor zeven binnenstapt met berehonger. De woensdagmiddag vrij hebben ze hier nog nooit van gehoord, het is gewoon 5 dagen volle bak…En dan is de afgelopen week ook nog het huiswerk op gang gekomen, reken op zeker 1,5 uur in de week wat ze aan verschillende vakken moeten besteden. En dan niet alleen Isa, ook Lars heeft serieuze opdrachten. En dat is nog buiten de verplichte leesuren die ze moeten maken en moeten verantwoorden met een boekverslag… Nee, het leven van een expat kind is niet zo relaxt als van een expat vrouw/moeder…;-).

Ook onze Mats gaat volgende week voor het eerst naar ‘zijn kleine schooltje’ zo hebben we het maar genoemd. Hij wil iedere ochtend ook graag met de schoolbus mee, maar daar moet hij toch echt nog een jaar op wachten! Nu hij door begint te krijgen dat mamma niet mee gaat naar het schooltje en hem alleen gaat brengen, begint zijn enthousiasme iets af te nemen. Maar ik ben er van overtuigd dat het goed is voor zowel hem als voor mijzelf. Een beetje structuur tussen het autozitten en koffiedrinken door kan echt geen kwaad!

Om toch nog even over veiligheid te hebben, Isa en Lars hebben afgelopen week voor het eerst een ‘lock-down’ oefening gehad. Net iets als een brandoefening, maar dan in het geval van een bedreiging op het schoolterrein. Ze leren dan dat als alle lampen e.d. uitgaan, ze zich moeten verstoppen, of laag op de grond gaan liggen en zich heel stil moeten houden. Net zo lang tot de lampen weer aan gaan. Isa is hier toch wel een paar dagen mee bezig geweest, want ja, laten we eerlijk zijn, dat is natuurlijk best een enge gedachte dat het zomaar echt zou gebeuren. En als je dan op het nieuws al die verschrikkelijke dingen ziet over pistolen die mee gaan naar scholen, tja, dan is het niet gek als je daar van wakker ligt. Gelukkig hebben we haar kunnen overtuigen dat het een hele veilige school is en dat het dus goed is dat ze geoefend hebben zodat ze weten wat ze moeten doen als er ooit iets zou zijn. Met de nadruk op ooit. Het heeft me wel aan het denken gezet wat nu veiligheid is. Ik denk dat het niet veel uitmaakt of je nu in een miljoenen stad in Amerika woont of waar ook ter wereld. Je hebt overal rotte appels zitten, zelfs op het platte land. Maar het verschil hier in Amerika is toch wel dat als je wilt, je gewoon in de sportwinkel een geweer kan kopen, ok, je moet dan wel een vergunning hebben om de kogels erbij te kopen, maar het is en blijft iets waar ik met mijn gezonde verstand niet bij kan. Het lijkt alsof men hier alles vanuit een zeker angst beredeneerd. Want hun uitganspunt is, ik moet mezelf en mijn naasten toch kunnen beschermen? Zo ook al die verzekeringen die je moet afsluiten, want ojee, het zal toch niet zo zijn dat er iets gebeurd, waardoor het slachtoffer je, op welke manier dan ook, aansprakelijk zou kunnen stellen. Het gaat zelfs zo ver, dat als je een hond uit een asiel neemt en je een huis huurt, je toestemming moet hebben van de huiseigenaar. Want ja, de hond zou zomaar in het huis een plasje kunnen doen en de eigenaar van de woning zou dan zeggen: ‘maar ja, die hond komt uit jouw asiel!’. Of voor het plaatsen van een trampoline, want stel nou dat er een gast van de huurder zijn arm breekt omdat hij op die trampoline heeft gesprongen, tja, de trampoline stond wel in jouw tuin! Echt, ik dacht al dat verzekeringsmaatschappijen hun geld makkelijk verdienden, maar hier is het echt walhalla voor ze….

Zo blijven we ons verwonderen in het grote Houston.

Ondanks dat ik nu ‘thuis’ en alle mensen toch best wel mis, heb ik er geen moment spijt van, want als je dan ziet dat je kinderen binnen 5 maanden goed engels spreken, ze al veel nieuwe leuke (internationale) vrienden hebben en ze na een vermoeiende dag op school een heerlijke duik in het zwembad nemen, dan is het een erg leuk avontuur wat voor we het weten weer voorbij is. En al is 2 jaar zo voorbij, al is het hier nog heerlijk 25 tot 30 graden terwijl het bij jullie al truien en vesten weer is…. nu zou een overheerlijke frikandel speciaal en een bakkie thee met mn maatjes toch ook wel errug welkom zijn….’

Maar:

-          Het broodbakken gaat heel erg goed, ik bak ze nu in aantallen van 4 per keer!
-          Komen deze week opa en oma en tante Juud Houston onveilig maken!
-          Nog 3 maanden en dan zijn we weer even ‘thuis”…
-      Heb ook ik al wat nieuwe vriendjes, die me vandaag heel lief hebben opgevrolijkt met ouderwetse hollandse pannenkoeken (en heerlijke sushi)!

Kleine grote jongens…

Om de tijd in de auto wat te minderen, hebben we een carpool naar de voetbaltraining en zo af en toe heb ik dan een auto vol met 8/9 jarige jongens. De leeftijd waarbij je natuurlijk de beste bent in alles. En als je het zelf niet bent, dan is natuurlijk je vader dat wel! Zo gaan de gesprekken meestal over auto’s, voetbal, heeeeeel veel geld en natuurlijk de grootste of sterkste wat dan ook. En soms ook wel een combinatie van al deze onderwerpen. Zo gaat Lars als hij groot is natuurlijk voetballen bij fc Barcelona en dan koopt hij een aston martin en een bugatti en gaat hij wel heeeeeel veel geld verdienen. Waarop zijn vriendje antwoordde: weet je wel hoeveel mijn vader verdient??? (je snapt, ik spitse mijn oren iets verder…) ‘wel HONDERD dollar per maand!..” nou dat werd door de andere jongens toch wel met enig ontzag ontvangen… je snapt dat ik in een deuk lag! Zo is onze zoon ook eigenlijk altijd wel de beste, of nou ja, dan zeker wel de een-na-beste. En waarin? Ach natuurlijk bijna alles, gymmen, rekenen, hardlopen, voetballen, behalve dan natuurlijk die meisjes dingen.. (maar als je hem dan vraagt waarom ik zijn veters nog moet strikken… ja mam, ik moet al zoveel!)  Als je er zo over nadenkt, dan verandert er volgens mij in de loop der jaren niet zo veel in de ‘mannen’gesprekken. Volgens mij is de hoofdmoot daar nog steeds sport, auto’s en sterke verhalen. Goed op een zeker moment zal daar best het onderwerp ‘meisjes’ aan worden toegevoegd, maar dat mag van mij nog wel even op zich laten wachten!

De school is weer begonnen! In plaats van in de auto te stappen, stappen we nu op de fiets en fietsen we heerlijk naar de schoolbus! Daar staan dan heeeeeel veel auto’s(en echt het is nog geen kilometer!) en een paar fietsen (meestal van wat Hollanders) met moeders allemaal in sportoutfits die zichtbaar opgelucht hun kids uitzwaaien. De eerste keer dat Isa en Lars op de bus stapten was natuurlijk ook wel een beetje spannend. Ze zitten niet naast elkaar, ze hebben een eigen plek in de bus. En ja, het is dan natuurlijk maar afwachten wie er het komende jaar naast je zit in de bus. (‘mam, hij stinkt wel een beetje maar is wel aardig..!’ en ‘nou mam, ze kletst alleen maar met de meiden uit haar klas, ook lekker aardig!”) . Ik heb beloofd dat ik ze op maandag en vrijdag zelf uit school ophaal, enerzijds omdat het voor hen het iets minder erg maakt en anderzijds zodat ik natuurlijk wel een beetje bij blijf met de schoolplein roddels…;-). Maar eerlijk is eerlijk, voor mij en Mats is de schoolbus echt een verademing dat we niet al beginnen met een autoritje van een uur en niet ook s-middags nog een 1,5 uur kwijt zijn met heen en weer rijden.

Dus ja, waar vul ik dan nu mijn tijd mee? (Jaja, ook met koffiedrinken!) 2 keer per week ben ik de ochtenden met Mats naar zwemles, dan nog een ochtend naar de Gymboree met Mats. Verder ben ook ik begonnen met sporten, (al gaan ze me echt niet zien in een sportoutfit bij de schoolbus…)  zelfs Ronald is begonnen, zodat we Amerikaanse kilo’s te lijf kunnen gaan. En met mijn nieuwe hobby… brood bakken! (ook niet goed voor de kilo’s) Een erg goed excuus om de keukenmachine te kopen die ik al heeeeel lang op mijn lijstje had staan. Het brood hier is gewoon niet de kwaliteit  en smaak zoals wij die gewend zijn. Daarnaast betaal je je scheel aan een enigszins lekker brood. Het eerste brood, uiteraard wel uit een pak van Koopmans, is gelukt, mijn tweede poging, volgens een recept, is op dit moment aan het rijzen…  Het recept voor bolletjes heb ik ook al gevonden en staat voor van het weekend op het menu. Ik ben nog wel op zoek naar een recept voor lekker koolhydraat arm brood, maar helaas wil bakker Boer het recept niet prijs geven…..dus als iemand nog tips heeft?? Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn vorderingen als bakker…

Mats gaan we opgeven voor ‘pre-school’, hij is zo enorm toe aan spelen met kindjes van zijn eigen leeftijd. Hier kennen ze geen peuterspeelzaal, maar wel zgn pre-school en kindergarten. We zijn afgelopen week even wezen kijken bij creme-de-la-creme, ja de naam zegt het al. Natuurlijk niets dan het beste voor ons expat kindje…;-) Maar laat ik eerlijk zijn, ik keek mijn ogen uit. Net een soort mini disneyland. Bij binnenkomst zie je al een ruimte met allemaal soorten ‘huisjes’. In die huisjes zitten de verschillende ruimten zoals een bibliotheek, een echte kinderkeuken, een computerlocaal enzovoorts. Buiten zijn er 2 speeltuinen, een waterspeeltuin en 2 tennisbanen. En ja, het gaat om kinderopvang tot 5 jaar. Hij zal dan om 8 uur beginnen met zijn lesprogramma en dan ieder half uur een andere activiteit hebben. Denk daarbij aan: spaanse les, koken, gymnastiek en kunst tot 12 uur, dan wordt er gezamenlijk gegeten (je kan ervoor kiezen om je eigen lunch mee te nemen, maar ook voor de a-la-carte lunch, uiteraard allemaal biologisch en verantwoord..), daarna doen ze gezamenlijk een klein slaapje en dan om 15.00 uur mag je je kleintje weer ophalen. ja kinderopvang wordt hier uitermate serieus genomen. Als nuchtere hollanders vinden we het wel wat overdreven, maar de reactie van Mats was toch wel doorslaggevend. Hij heeft de hele dag gevraagd wanneer we terug zouden gaan naar ‘mijn kleine school’. Dus ja, die gaat tegen het einde van de maand leren spaanse tortilla’s te maken ;-).

Even een update, mijn eerste brood met eigen mengsel net uit de oven gehaald, maar het is nog niet helemaal wat ik voor ogen had… een dik klein wel erg stevig broodje.. De herkansing heb ik meteen maar erin gegooid, laten we hopen dat dit het wel wordt…

Tot zover even de verhalen van de bakker uit Houston! Tot snel!

-          En verder nog 2 weken en dan komst ons zeeuwse bezoek!

-          Gaan we dit weekend voor het eerst een avondje op pad met een oppas thuis…

-          Is Lars lekker aan het voetballen en Isa lekker aan het zwemmen