De trouwe volgers van mijn blog hebben 3 weken moeten wachten, sorry
daarvoor, maar ik moest even prioriteiten stellen, zoals dat op een chique
manier heet. Een andere manier om het te zeggen, sorry, ff geen tijd.. Want
eindelijk na bijna 3 maanden wonen we op onze ‘eigen’ stek met onze eigen
spullen en ons ‘eigen’ zwembad… jaja, het is net Dynasty, je weet wel die foute
serie uit de jaren 80.. grote trap die uitkomt in een hal… Goed, iets
overdreven, maar laat ik eerlijk zijn, we voelen ons echt de koning te rijk. Het
huis is van zichzelf al gezellig (probeer dat trouwens maar eens uit te leggen
op zijn engels, gezellig, dat kennen ze dus niet) en iedere dag lijkt het wel
vakantie met het weer en het zwembad in de tuin. Echt, niet om jullie de ogen
uit te steken, maar het is tot nu toe echt genieten.
Maar laat ik even terug gaan waar we gebleven waren, het
rijbewijs. Het fiasco van de eerste poging achter me gelaten, ging ik met
positieve ietswat nerveuze houding een week later een nieuwe poging wagen.
Ronald had er speciaal een dag voor vrij genomen, dus de druk werd daardoor
toch iets wat opgevoerd… Gebruik makend van het ingenieuze wachtrij systeem kon
ik meteen doorlopen naar het loket met een heuse ‘Big Momma’. Ze leek erg
streng, maar gelukkig na mijn relaas wat me de keer ervoor was overkomen, bleek
ze erg meelevend, en wist ze me ook nog te vertellen, dat ik de vorige keer
gewoon geholpen had kunnen worden, want de auto staat op Ronald zijn naam en
dus had ik die stomme autopapieren niet eens nodig… zucht… maar ondertussen
babbelde ze vrolijk verder. Ze keek overigens met hele grote ogen toen ik
vertelde wat het in Nederland koste om je rijbewijs te halen… dan is die $25
toch echt wel een lachertje. Goed, toen kwam de uiteindelijke test, de eerste
vraag: hoe hoog is de boete als je als 18 jarige met alcohol achter het stuur
op gepakt wordt… uhhhh… gokje… fout 1, goed volgende vraag: hoelang wordt je
rijbewijs ingehouden als je als 18 jarige met een waarschuwing…etc… ai, gokje
2.. oeps, weer fout. En zo zat bij de eerste 5 vragen al met 3 fouten. En geen
enkele vraag ging over verkeersborden of gedrag in het verkeer. Dus ja, ik begon
m toch een beetje te knijpen, want je mag maar 8 fouten maken op de 30 vragen.
Maar gelukkig kon ik na 15 minuten de computer afsluiten met een gerust gevoel,
ik had in totaal 5 foutjes… (en allen over de boetes en straffen… en ach, ik
ben nou eenmaal geen 18 meer, dus tja…)
Diezelfde dag mocht ik mijn rijkunsten laten zien. Uiteraard
in mijn eigen vehicle. Eerst inparkeren tussen 2 paaltjes op een zo goed als
leeg terrein.. en ja, rechts kijken, links kijken, over je schouder kijken en
richting aangeven.. want immers, het is niet alleen het inparkeren… Daarna ga
je letterlijk een blokje om. Er was een zeker moment nog wel een taal
incidentje: ‘left at the next tree m’am’.. dus ja, ik denk ?Welke boom?’ en zei
dus ‘this one?’(maar daar was helemaal geen linkse afslag…) yes m’am the next
tree… ????? Ooooooo the next street…. Tja, klein verschil.. Maar nadat ze me
uitlegde dat ik mijn dode hoek in mijn spiegels niet moet vergeten, dus iets
meer over mijn schouder kijken (ik heb verklik spiegels met een signaal voor de
dode hoek, maar dat heb ik niet verteld, vandaar…;-) maar ik was verder prima
geslaagd!!!! Hiep hoi! Je snapt dat ik natuurlijk even genoten heb van mijn
momentje dat ik nu de eerste was met zijn rijbewijs, 20 jaar geleden was dat
namelijk een frustrerend item… Dus ja, nu had ik de druk op Ronald zijn
schouders gelegd… maar ja, die koele kikker verblikt of verbloosd natuurlijk
niet en vandaag heeft ook hij zijn papiertje gehaald.. in… mijn auto! Want…
jaja… zijn eigen auto heeft nog niet de juiste papieren! Ja, je leest het goed,
hij heeft na veel gesteun, gezucht en geëmmer, uiteindelijk de auto die hij van
begin af aan eigenlijk al wilde. Een heuse stoere Jeep Grand Cherokee.. (en
buurman Hans, als we hem voor je me terug moeten nemen….) EN o o o o wat is hij
trots..
Dus ja, je snapt decadentie ten top, een super huis met
zwembad en 2 asociale bakken voor de deur. Hoezo expats?
De verhuizers in Nederland hadden voor hun collega’s hier in
USA de lat wel erg hoog gelegd. We hadden inmiddels al wel begrepen dat we onze
verwachtingen wat moesten bijstellen, want de ervaringen met verhuizers hier
liepen niet over. Bovendien was onze vracht uit de container gehaald en in
kratten opgeslagen…. Gelukkig viel het enigszins mee, een klein beetje
waterschade maar niet onoverkomelijk. Het enige wat jammer was, was dat net na
het middag uur, de verhuizers besloten dat ze genoeg hadden gedaan, want
immers, zij waren de verhuizers en niet de assembleurs. Uh.. hoe bedoelt u?
Nee, morgen komt er een ploeg die zal de rest in elkaar zetten.. O. Gelukkig
waren de bedden in elkaar gezet evenals de tafel en bank, maar de rest van de
kasten dus niet en dus ook de dozen niet. Ondertussen was ik naar het vliegveld
met de kids om hun afleiding op te halen in de vorm van vriendin Dike met haar
zoon Dook. Heerlijk om bekende gezichten te zien en ze ons leven te laten zien.
Goed, dat ze midden in de chaos terecht zouden komen wisten ze gelukkig al en
dat ze natuurlijk ook de armen uit de mouwen moesten steken… Nee, hoor, ze hebben een heerlijke 12 dagen
hier gehad, waarbij ze veel van het zwembad hebben gezien, het verkeer in
Houston hebben ervaren, uiteraard de shopping malls hebben leeggekocht en
vooral veel plezier hebben gemaakt. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten
was het ineens wel weer erg stil in huis.. (mats heeft nog steeds de vraag:
waars Dook? En Dike nou?). Maar nog even terugkomend op die verhuizers, de volgende dag, je raadt het al, geen nieuwe ploeg en geen assembleurs.. nope, we mochten het zelf allemaal in elkaar gaan zetten en gaan inruimen. Communicatie foutje vermoeden wij, en tussen wie en wie?? ach, this is Amerika! Eigenlijk waren we zo blij met onze spullen dat we er niet teveel woorden aan hebben vuil gemaakt. Uiteraard zal er nog wel een staartje aan dit verhaal zitten... to be continued...
En nu is het alweer tijd om de koffers te gaan pakken want
we vertrekken deze vrijdag voor 2 weken naar Florida. We gaan daar Marcel &
Renate met Lieke & Tijmen treffen die een week geleden vanuit Nederland
zijn afgereisd naar Miami. We zullen daar samen met hen een week de Keys
onveilig maken in een klein resort aan het strand, daarna vertrekken zij weer
en gaan wij een paar dagen Miami bezoeken en afsluiten met een bezoek aan
Seaworld in Orlando. Dus de volgende blog laat nog even op zich wachten, maar
dan heb ik genoeg voer voor een uitgebreid verhaal!
Happy Holidays!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten