Ik zal eerlijk zijn, ik was verrast wat Houston eigenlijk allemaal te bieden heeft (en nee, dan doel ik niet op t gebied van shoppen….;-). Het staat namelijk bekend als een stad waar je werkt en woont en als je vakantie hebt juist zo snel mogelijk verlaat! Maar, als je iets verder kijkt dan dat, is er wel degelijk iets te beleven. Er is een uitgebreid musea district waar, heb ik me laten vertellen, een indrukwekkende collectie kunst te zien is. Ook voor de kinderen is er een kindermuseum en een museum of natural science met levensechte dino’s en mummies… Ook zijn er diverse theaters en concertpodia. Voor natuurliefhebbers zijn er verschillende mooi aangelegde parken en een erg mooie dierentuin. Kortom, genoeg te zien en doen!
Zo heb ik met Judith,
naast het bezoeken van alle a&f winkels, de segway tour ‘downtown’ gedaan
met 18 Nederlandse dames. En wat een Segway is, nou, je weet wel, een soort van
step met hele grote wielen, waarop je gaat staan en dan maar hoopt dat je het
einde van de tour zonder kleerscheuren afstapt... Je snapt er werd veel gegild
en gegiecheld voordat iedereen het door had…
Het leuke van de toer was met name dat je wat uitleg krijgt
van de historie van Houston en wat waar zit. En natuurlijk waarom Houston
dan zo’n leuke stad is. Op een segway zie je trouwens meer dan lopend en na een
uurtje is het best ‘cool’ om erop te staan. Zo zijn er veel leuke ‘hippe’
tentjes om wat te eten of drinken, maar wat ik niet wist is dat het ‘s-avonds
downtown compleet uitgestorven is. Deze tentjes draaien op alle zakenlunches en
borrels na werktijd. Zo wonen er eigenlijk downtown alleen gevangenen en
hotelbezoekers. Ja, de gevangenissen zitten verspreid over downtown en zijn
ondergronds verbonden via een gangensysteem dat ook verbonden is met de
rechtbank. (handig, hoeven ze niet meer zelf een tunnel te graven ;-). De
tunneltoer moet ik ook nog een keer gaan doen, die staat op voor een volgend
bezoek (en nee, was niet van plan om dat vanuit de gevangenis te doen!).
Met opa en oma op de segway leek me niet zo’n goed idee, dus
met hen heb ik de hop-on-hop-off-bus toer gedaan. Jaja, zoals je ze ook in
bijvoorbeeld Barcelona ziet rijden! We hadden fantastisch weer dus zaten
heerlijk als echte toeristen boven in de dubbeldekker. Met de bus zijn we niet
alleen downtown maar ook naar ‘midtown’ geweest en hebben kunnen zien hoe de
yuppen in Houston wonen. Wat dat betreft is Houston toch echt een wereld stad.
We hebben geluncht zoals de werkende Houstonions dat doen in een ‘deli’ wat een
soort van broodjeszaak is waar je ook een warme hap kan eten. Kortom, Houston is geen Barcelona en ook geen Amsterdam, maar wel gewoon een prima stad om te wonen en werken en je niet te hoeven vervelen.
Vervelen doen we ons hier trouwens allerminst. Ik rijd nog
steeds de nodige kilometers om alles en iedereen te krijgen waar ze moeten zijn
of om de nodige boodschappen te doen. Het was dan ook erg leuk om Houston weer
eens door andere ogen te zien. Na 6 maandenzijn we toch al redelijk gewend en staan
we niet meer te kijken van een flinke vrachtwagen of van de inmens grote viaducten
en fly-overs. Ook draai je je hand niet meer om voor een ritje van een uur. We
mogen ons trouwens ook niet meer ‘nieuw’ noemen, ondanks dat ik me nog steeds
redelijk nieuw voel, we horen al echt tot de ingeburgerde expats en hoor ik mezelf
gewoon aan de nieuwelingen uitleggen waar ze de Nederlandse kaas kunnen kopen
en hoe ze het snelst van a naar b kunnen komen!
Wat ook erg leuk was, is dat opa en oma ook een stukje
Nederlandse gewoonten mee brachten. Zo keken we ineens toch iedere avond weer
naar het NOS Journaal en hebben we ook wel heel erg hard gelachen toen Opa
zondagavond wat zenuwachtig werd tegen 19.00 uur en we nog niet klaar waren met
eten, want ja, studio sport moeten we natuurlijk niet missen…. (en voor degenen die m niet meteen snappen… gezien het tijdsverschil
kijken wij hier alles via uitzending gemist… gewoon als het ons uitkomt!;-).
Het was best even slikken toen ze na 3 weken weer
vertrokken, (want eerlijk is eerlijk, best lekker als er af en toe voor je
gekookt wordt of als je was wordt weggestreken… ;-) Maar wat het vooral was,
het vertrouwde, fijne gevoel om ze om ons heen te hebben. Gelukkig hoeven we
elkaar maar een paar weken te missen! Voor mats blijft het toch een beetje
raar, want toen we gisteren gingen facetimen met opa en oma vroeg hij of opa
mee naar boven ging om met zijn treintjes te spelen….
Zoals in Nederland de winkels vol liggen met sinterklaas
spullen, zo worden wij hier op iedere hoek van de straat geconfronteerd met ‘de
dood’. Tja, Halloween.. ik heb getracht om me van deze lugubere Amerikaanse cultuur
uitspatting afzijdig te houden, onder het mom van, mijn kinderen vinden het
toch te eng… maar ja, als dan íedereen
mag en je dan écht mam, OVERAL snoep krijgt… zucht….. En tja, wie ben ik dan om
wel voor het behoud van zwarte piet te stemmen vanuit culturele overtuiging en
dan tegen de Amerikaanse cultuur te zijn…
Dus je snapt het al, wij op zoek naar passende kostuums,
want als je mee wilt doen en langs de deuren gaat, moet je natuurlijk wel
passend gekleed! (en nee, verkleed als sinterklaas en zwarte piet zal hier niet
echt in dank worden afgenomen ;-). Ik zal je het hele verhaal besparen, maar
laat ik het zo zeggen, ik ben blij dat ik nog net genoeg te zeggen heb om aan te geven wat wel en niet door de beugel kan, Lars zag een zombie pak wel
zitten, waar ikzelf nachtmerries van zou krijgen en de tienerpakjes voor
meisjes… ach, ik geloof dat ze bij HOOTERS erg blij mee zullen zijn. En het
leukste van alles… wie mag er mee langs de deuren…. Ja, goed geraden… mamma!!
(ja mam, alle moeders gaan mee hoor!) en NEE, ik ga niet verkleed, ik vermoed
dat mijn humeur en uitdrukking al genoeg angst zal zaaien….
En verder: Komen over 10 nachtjes de zeeuwse meisjes
Houston onveilig maken…; Genieten wij van de lading meegekomen pepernoten…; en is het aftellen voor de kerstvakantie al begonnen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten