Dat we een typisch zeeuwse achternaam hebben en dat
Amerikanen die lastig vinden, hebben we allemaal al ontdekt. Van ‘Koethur’ of
guoethur of ‘…. I’m sorry,
could you spell it or me?' En dan begint het… G O E T H E E R (op zijn
engels natuurlijk)… dan herhalen ze het, en is het natuurlijk altijd fout, dus
wordt het G as in Gas, O as in Off, E as in Egg, T as in… etc, je snapt dat dit
in soms tot diepe zuchten lijdt…
Zo ook het regelen van tv, internet en telefoon voor ons
nieuwe huis. Omdat we inmiddels al enigszins weten hoe het hier in de VS kan
gaan, hadden we ons huiswerk goed gedaan. Ik had de afgelopen week al een keer
uitgebreid via de online chat met AT&T informatie gekregen, waarbij ze wel
3 keer vroeg of ik klaar was om tot aanschaf over te gaan, ja ze zijn erg ‘eager’
om een deal te maken hier. Maar nee, ik moet natuurlijk eerst overleggen met
mijn husband! (Dat is dus echt het beste excuus hier, want dan houden ze meteen
op met zeuren!). In dit geval niet geheel ongelogen omdat alles op naam van
Ronald moet komen te staan. Wij dus met alle benodigde papieren klaar achter de
pc om online (tja, zo werkt dat toch in de moderne tijd) de zaken te gaan
regelen. Dat ging goed, totdat we op de persoonlijke gegevens kwamen… na 3x
opnieuw alles invoeren, kregen we de melding dat we toch maar telefonisch
contact moesten opnemen met de salesdesk. Dus ja, wij natuurlijk braaf bellen.
Je voelt m al aankomen, dat was dus hilarisch, vooral omdat Ronald degene was
die tot 6x toe zijn achternaam mocht spellen, de eerste 3 keer met een mevrouw
die het kennelijk niet meer zag zitten en de telefoonverbinding verbrak (nadat
Ro al 5 minuten met de telefoon tegen zijn oor zat vroeg hij aan mij: ik sta
nog steeds in de wacht? Hoor jij wat? Bleek de verbinding weg te zijn… hihihi)
Dus de 2e poging, met een niet al te snuggere medewerker, die het
alfabet volgens mij nooit zo goed had geleerd… je had Ronald zijn gezicht
moeten zien, het is jammer dat ik geen foto heb gemaakt. Na in totaal een uur
aan de telefoon te hebben gezeten, was de conclusie dat ze zijn officiële
papieren over de fax nodig hadden, anders was het niet te regelen…. Ja je leest
het goed de FAX. Gelukkig dat Ronald er inmiddels de humor wel van inzag, want
we hebben hier wel een fax, maar geen vaste telefoonlijn (daar bellen we dus
ook voor), dus ja daar heb je dan even niets aan…. En dat met een bedrijf dat
wereldwijd tv internet en telefoon regelt, het lijkt wel de vorige eeuw! Ronald
is dus nu maar naar een AT&T winkel geweest om het daar maar persoonlijk te
gaan regelen. Maar na een bezoek van een uur, is hij teruggekomen om vervolgens weer
met hetzelfde bedrijf aan de telefoon te zitten, om wederom weer zijn naam te
mogen spellen…. (en nee het is nog niet geregeld…. En de humor is inmiddels ook
al verdewenen).
Had ik al gemeld dat we ook nog Gas, Water en Elektra moeten
gaan regelen… bij 3 verschillende bedrijven…. Ajajajajajaj…..
Zo hebben we zoals jullie weten ook nog wat spulletjes voor
het nieuwe huis aangeschaft. Door een wat langere levertijd van bepaalde zaken,
zal dit pas begin augustus worden geleverd, althans, zo dachten wij het
afgesproken te hebben. Todat we een mailtje kregen dat bepaalde zaken al
onderweg waren, naar het nieuwe huis…… oeps… dat was niet helemaal de
bedoeling, maar ja, ga dat maar eens rechtbreien in een land als deze… Gelukkig
was het alleen de hoes van de bbq en hebben we de eigenaar van het huis zover
gekregen dat ze het in deze voor ons in ontvangst zal nemen. Laat ik het zo
zeggen met alle ervaringen tot nu toe, is Amerika inderdaad het land van de onbegrensde
mogelijkheden… t is maar net hoe je er naar kijkt..;-).
De kids hebben inmiddels vakantie, de eerste 2 weken nog in
ons knusse o zo gezellige appartement. Gezellig, tenminste als ze het gezellig
houden. Ik had deze blog bijna ‘de kunst van het opvoeden’ genoemd. Met een
(bijna) puberdochter en een zeer bewegelijke 8-jarige zoon kan je je
voorstellen dat een knus appartement soms wel oorlogsgebied lijkt. Deuren die
slaan (sorry buurman), vloekwoorden waarvan zelfs ik het bestaan nog niet wist,
gegil waar iron maiden jaloers op zou zijn en het verwensen van elkaar.
Allemaal niets nieuws voor mij. En
natuurlijk altijd de schuld van ‘die stomme zus’ of van ‘die klier van een
broertje’… steevast gevolgd door ‘hij/zij krijgt nooit straf’ of ‘ja, het is
zeker ALTIJD mijn schuld’. Omdat we dit op den duur toch wel een beetje
behoorlijk zat werden hebben we de ultieme straf gevonden: … de:"zoek het samen
lekker even uit op jullie gezamenlijke kamer en je komt er pas af als jullie
samen een oplossing hebben gevonden……” En ik zal je zeggen, deze werkt
voortreffelijk! Ok, er komt een portie zelfbeheersing als ouder bij kijken en
een stel oordoppen is op z’n tijd wel handig (de koptelefoon met muziek werkt
ook erg goed), maar uiteindelijk kiezen ze toch eieren voor hun geld en komen
dan afgekoeld en zelfs samen lachend de kamer uit. (de ene keer al na 5
minuten, ze hebben echter ook al eens 2 uur samen zitten mokken… ik heb
heerlijk mijn boek kunnen lezen ;-). En natuurlijk begrijpen we best veel, want na 8
weken je kamer met je zus of broertje delen is de lol er ook wel van af en 8
weken lang dora op tv vanwege je kleine snotbroertje is natuurlijk ook niet
altijd leuk en natuurlijk zijn ze beiden op zijn tijd ook echt stierlijk
vervelend. (ik had zelf ook zo’n broertje….;-P). Maar ja, we zullen het er toch
nog even mee moeten doen. (en je zal zien, zodra ze hun eigen kamer hebben gaan
ze elkaar toch weer opzoeken…).
Maar gelukkig zijn er ook heel veel gezellige momenten
waarbij we heerlijk samen ravotten in het zwembad of gezellig samen genieten
van een echte amerikaanse hamburger of gewoon onderweg in de auto waar we leuke
gesprekken hebben over alles wat we meemaken. Nee wat dat betreft nog geen
spijt van onze beslissing om dit avontuur aan te gaan.
We genieten ook erg van het weer, ondanks dat het erg warm
is, de temperatuur is afgelopen week zelfs al op 41,5C uitgekomen, het is in
ieder geval zonnig en dat is ook goed voor je humeur (tenminste, als je niet te
lang erin buiten hoeft te lopen en daarmee binnen 5 minuten je shirt, broek en
ondergoed kan uitwringen van het zweet). We gaan meestal pas na 5 uur smiddags
lekker naar buiten om te zwemmen en zelfs dan is het nog echt hot, maar ons
hoor je niet klagen, als we horen hoe het momenteel in ons natte koude
Nederland is ….
En verder;
… zijn we aan het aftellen voor de verhuizing;
…. Heeft Mats zijn eerste zwemdiploma gehaald! Hij kan nu
drijven op zijn rug (al is het niet van harte) en kan hij ringen van de bodem
opduiken (met een beetje hulp…). We gaan nu verder met reguliere zwemlessen;… Ro z’n auto…..
… vakantie, we zijn inmiddels zo ver dat we weten wanneer
(begin augustus), waar (Florida), en met wie (de schippertjes, gezellig!), nu
nog de concrete invulling…
To be continued….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten